Didier Ernst speelde in totaal 367 wedstrijden voor Standard en scoorde 10 doelpunten. De verdedigende middenvelder tekende op 12-jarige leeftijd op Sclessin, en was er enkele jaren kapitein . In totaal speelde ‘Ditch’ 11 seizoenen voor het eerste elftal. De immer hardwerkende Ernst speelde na Standard tevens oa. voor La Louvière en FC Molenbeek Brussels Strombeek. Wij gingen Didier terug op zoeken in het kader van de Hall of Fame.
5 minuten met
Didier Ernst
Wat is je beste herinnering als speler van de Rouches?
Mijn beste herinnering is zonder twijfel de allereerste wedstrijd die ik speelde als Standardman op Sclessin. Als supporter van kindsbeen was het een droom om ooit voor de Rouches te mogen uitkomen. En wanneer dit dan effectief gebeurt (nvdr. op 25 februari 1994 als invaller tegen Charleroi met Bodart, Genaux, Redic, Cruz, Léonard, Smeets, Rytchkov, Asselman, Schepens, Goossens en Wilmots), in aanwezigheid van mijn vrienden en familie, dan wordt het gewoonweg een onvergetelijk moment.
Wie was de beste ploegmaat met wie je speelde op Standard?
Marc Wilmots! Marc was een voorbeeld qua strijdlust op het veld en gaf alles voor de Rouches. Ook hoe hij de jongere spelers begeleidde zodat ze zich op hun gemak voelden was uitermate bewonderenswaardig.
Wat was je beste wedstrijd als Rouche?
Wellicht tegen Antwerp in 1994. Het was de eerste wedstrijd van het seizoen met Robert Waseige als nieuwe coach en we openen met een 3:1 overwinning op Sclessin met een hattrick van de latere topschutter Aurelio Vidmar. Ik lig aan de basis van de twee doelpunten en voelde in mijn sas die match waarin Standard aantrad met kapitein Bodart, Genaux, Rednic, Kimoni, Léonard, Schepens, Bettagno, Goossens, Wilmots en Vidmar.
Wie maakte het meest indruk als tegenstander in je carrière?
Pär Zetterberg was een enorm sterke tegenstander.
Men praat vaak over de magie van Sclessin, maar wat maakt die ervaring zo speciaal?
Er zijn zovele aspecten die Sclessin uniek maken. Het volstaat om aanwezig te zijn bij een thuiswedstrijd om je rekenschap te geven van de fenomenale sfeer in de tribunes. In het stadion heerst een ambiance die je enkel in Luik kan vinden. Maar ook op menselijk vlak heb ik niets dan goeie herinneringen. Ik ga zeker niet iedereen opsommen, maar persoonlijkheden zoals Christian Piot, Jean Nicolay, Helmut Graf, Robert Waseige, de ganse medische staff met Bourguignon, Germay, Potelle, zal ik nooit vergeten. En tenslotte natuurlijk die duizenden fans die elke week de weg naar het stadion vinden, terwijl ze vaak moeilijk de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Niets dan respect voor ieder van hen.
Hoe ziet de ploeg eruit met spelers met wie je zelf speelde voor Standard?
Oei dat wordt moeilijk kiezen. Ik ga misschien niet voor de grootste ploeg in de geschiedenis, maar wel een ploeg die elke week het beste van zichzelf gaf, met al onze kwaliteiten en beperkingen.
Gilbert Bodart – Régis Genaux, Daniel Kimoni, Mircea Rednic, Philippe Léonard – Alain Bettagno, Guy Hellers, Roberto Bisconti, Ronald Foguenne – Michael Goossens, Marc Wilmots. En ik neem graag plaats op de bank.