Sébastien Pocognoli sloot zich op 10-jarige aan bij Standard en speelde tot op vandaag 153 officiële wedstrijden in het eerste elftal, alsook 53 oefenmatchen. In totaal speelde ‘Poco’ gedurende drie periodes voor de Rouches. Tussentijds was hij ook actief bij ondermeer AZ Alkmaar, Hannover 96, West Brom en Brighton & Hove Albion. De talentvolle linksachter was de voorbije twee seizoenen ook kapitein van Standard, en bewaakt als geen ander de echte waarden van de Rouches.
5 minuten met...
Sébastien Pocognoli
Van kindsbeen af ben je supporter van Standard. Wat is je eerste herinnering?
Mijn eerste herinnering dateert van het seizoen 94-95 (vice-kampioen) en ik was zo’n 7 jaar. Mijn vader nam me mee naar Sclessin en we namen er plaats in Tribune 3, gans rechts tegen de muur. Ik was enorm onder de indruk van de sfeer en van dat immense stadion. Ik herinner me ook nog de geur van cigaren, hamburgers en het vuurwerk. We gingen kletsnat naar huis omdat er in die periode ook nog geen dak stond op onze tribune. Die eerste wedstrijd blijft een magisch souvenir.
Men praat inderdaad vaak over die magie. Waarom is Standard zo uniek op dat vlak?
Omdat Standard een passie is voor zij die van de club houden. En wanneer je ervan houdt, verwacht je ook iets terug. Indien de spellers hun truitje nat maken en fier zijn om het shirt te mogen dragen, dan vindt er een osmose plaats en wordt Sclessin magisch. Daartegenover staat wel dat het een moeilijke situatie wordt wanneer die osmose er niet is. Het is dan ook niet iedereen gegeven om die parameters te beheren.
Wat is je beste herinnering als speler? Heb je bepaalde wedstrijden die er bovenuit steken?
Er zijn er wel enkelen. Alle clasicos, mijn eerste doelpunt tegen Westerlo, de remontada voor PO1 in 2012, en mijn eerste wedstrijd als kapitein op Sclessin tegen Genk. Dat laatste maakte me enorm fier, net zoals dat het geval was voor mijn familie en vrienden.
Je speelde met enorm veel toppers op Sclessin. Hoe zou jouw ideale opstelling eruit zien?
Sinan Bolat – Réginal Goreux, Zinho Vanheusden, Eliaquim Mangala – Sébastien Pocognoli – Razin Marin , Axel Witsel, Moussa Djenepo – Mehdi Carcela, Mohamed Tchite, Renaud Emond.
En wat indien je er nog één speler aan mag toevoegen met wie je speelde in het buitenland?
Bruno Saltor: Emblematische rechtsachter van Brighton, die eind vorig seizoen zijn carrière beëindigde op 37-jarige leeftijd. Hij was een voorbeeldige kapitein, gentleman en gerespecteerd door zijn club. Vandaag is hij er assistant-trainer, en een bron van inspiratie. Een andere optie was Moussa Dembele, een vriend en een unieke speler.
Bedankt Kapi!