Guy Vandersmissen

icon-matches

471

Wedstrijden

icon-minutes

40.588

Spelminuten

icon-ball

91

Doelpunten

icon-cup

3

Trofeeën

Wat een geluk dat Vandersmissen Belg is.

– Eric Gerets

Toen de 15-jarige Guy zijn eerste stappen zette op Sclessin, realiseerde hij zich wellicht niet dat een lange carrière op het hoogste niveau hem zou wachten. Een carrière die hem leidde van Standard (471 officiële wedstrijden met 91 (!) doelpunten), over KFC Germinal Ekeren tot R.W.D.M., alsook bij de Rode Duivels.

En nochtans, scheelde het niet veel of de carrière had nooit geweest!

Op een bepaald moment kreeg ik de vraag of ik bij Standard zou willen testen. Ik was niet aangesloten bij een lokale club, en amuseerde me enkel met mijn vrienden op het lokale pleintje bij ons in Vechmaal. Daar was het dat ik opgemerkt werd door een lokale aannemer die ook sponsor was op Sclessin. De afspraak was dat men mij en mijn vader zou komen ophalen aan de Romeinse Steenweg bij ons in de buurt. Wisten wij echter dat er zowaar twee steenwegen waren met die naam! (lacht) En aangezien GSMs en smartphones toen nog niet bestonden, liep het dus serieus fout. Enkele weken later werd het misverstand uit de lucht geholpen en trokken we opnieuw naar Sclessin.

Maar ook toen liep het niet van een leiden dak. “Toen we arriveerden bleek dat er die avond geen training op het programma stond.” Maar zoals later een aantal keer zou blijken, blijft de familie Vandersmissen nooit bij de pakken zitten.  “We trokken naar de cafetaria en zagen daar René Hauss, de succesvolle coach van het eerste elftal, zitten. Enkele minuten later werd ik als enige door René zelf op het A-plein van Sclessin getest en later die avond tekende ik er mijn aansluitingskaart.

Meerdere malen per week brachten zijn ouders hem van Vechmaal naar Luik, waar hij initieel begon bij de provinciale scholieren. “Dat was een logische eerste stap aangezien ik vanop een lokaal pleintje plots bij het grote Standard belandde. Maar na enkele maanden voelde ik me wel rijp om de sprong te wagen naar de UEFA juniores, die toen geleid werden door Jef Vliers.  Daar liep het echter mis aangezien Jef me niet zag als een versterking voor zijn elftal. Gezien de zware inspanningen die ik – student op het College van Tongeren – en mijn ouders maakten, besloot ik dan ook na een tijdje om te stoppen en me te concentreren op school.  Daarop kwam heel wat reactie en uiteindelijk werd ik uitgenodigd om een wedstrijd met de UEFA selectie te spelen op Charleroi. Alhoewel ik in de jeugd steevast werd uitgespeeld als aanvaller, moest ik de wedstrijd starten als… rechtsachter. Veel zou het me niet deren, want ik was erop gebrand om de coach te laten zien dat ik het wel in me had. Bij de rust stonden we 0:1 voor met een doelpunt van mij, en na de rust mocht ik een rij opschuiven, en uiteindelijk zou ik bijna gans mijn carrière als middenvelder fungeren.”

De combinatie van studeren en trainen bleef echter voor heel wat druk zorgen. “Zeker omdat ik toen bij de beloften geconfronteerd werd met de buitenlandersregeling. Toen mochten er namelijk slechts 3 buitenlandse spelers voor het eerste elftal spelen. De afvallers zoals Keckes of Rora, speelden toen met de beloften waardoor ik op de bank begon te belanden. Op dat zelfde moment eindigde ex-Standardspeler Léon Dolmans zijn carrière bij Beringen om aan de slag te gaan als coach van vierdeklasser Borgworm. Hij informeerde bij Standard of er geen talenten aangetrokken konden worden, en zo gebeurde het dat ik gedurende een seizoen uitgeleend werd. Het liet me toe mijn studies in Hasselt af te ronden, en tegelijkertijd speelminuten te halen op competitief niveau.

Na zijn terugkeer op Sclessin gaat het heel snel. Vandersmissen krijgt bijna onmiddellijk zijn vuurdoop met het eerste elftal in de zomerbeker tegen B1903 Kopenhagen in 1978, waar hij kapitein Alfred Riedl zou vervangen in een ploeg met onder andere Preud’homme, Gerets en Sigurvinsson. “Asgeir was een levende legende en een steengoeie middenvelder. Met Arie Haan, Eric (Gerets), Simon (Tahamata) en Ralf Edström wellicht de beste speler met wie ik mocht spelen tijdens mijn carrière.“ Enkele weken later volgt dan het officiële debuut in de kern. “Tegen het Lokeren van Lubanski mocht ik op de bank beginnen van Robert Waseige. Een droom ging in vervulling en wat voor emotie om voor dat publiek te mogen spelen.  En iets later (november 1978) volgt dan het debuut tegen Kortrijk.

Die droom wordt met het seizoen mooier en intenser. “Natuurlijk blijft de finale tegen Barcelona het persoonlijk hoogtepunt. We speelden toen voor de tweede maal op rij kampioen en ons parcours in Europa begon vorm te krijgen. Op het moment zelf kan je moeilijk inschatten wat we toen aan het presteren waren. Het is pas achteraf dat de euforie om de hoek komt kijken.” Een zekere Walter Eschweiler zou echter roet in het eten gooien, waardoor de kers op de taart uiteindelijk zou uitblijven. “De scheids maakte toen inderdaad een hele rits aan bizarre beslissingen. Iets wat we ook soms zagen in België.” Iets wat bij coach Raymond Goethals tot paranoia leidde.

Na de affaire zouden de resultaten gedurende lange tijd op zich laten wachten. “Dat was een moeilijke periode met een komen en gaan van verschillende spelers en trainers. Sommigen hadden het knap lastig om zich door te zetten op Sclessin. Het ontbrak de club toen aan een sterk sportief directeur die de lijnen zou uitzetten. In die periode (1985) kreeg ik wel de kapiteinsband van Michel Pavic, en dat was toch best een hele eer als Vlaming. Tesamen met een aantal ervaren spelers zoals Hellers, Delangre, en Czernia gingen we op zoek naar nieuwe successen, maar verder dan enkele bekerfinales tegen Anderlecht onder Braems kwamen we niet.

Net zoals vele Rouches zou ook Guy op dat moment uitkomen voor de Rode Duivels. “Ik miste op een haar de selectie voor het EK in Italië in 1980. Maar in Spanje twee jaar later was ik er wel bij. Ik mocht toen mijn debuut vieren in de topper tegen het Argentinië van Diego Maradona. Jammer genoeg werd een doelpunt van me onterecht afgekeurd of dat debuut had helemaal mooi geweest.”  In totaal zou Vandersmissen 17x uitkomen voor de Duivels. “Er kwam toen een sterke lichting aan terwijl het op Sclessin niet echt vlotte als club anders had ik wellicht meer wedstrijden kunnen spelen, en eventueel een andere carrière erin had gezeten.

De komst van Kessler zou het verhaal van de offensieve middenvelder definitief doen wijzigen. “Georg wou graag terug samenwerken met zijn poulain Frans Van Rooij, en ik kon het me niet veroorloven om op de bank te belanden. De contractonderhandelingen omtrent mijn aflopend contract waren toen ook al een soep, waarna ik besloot in te gaan op de vraag van Germinal Ekeren om er met onder andere Simon en Jos de club te helpen doen groeien. Echt een succes werd het niet, ondanks een Europese campagne tegen Celtic Glasgow, en ik voelde me er ook nooit echt thuis. Toen het jaar nadien de mogelijk werd aangeboden om met RWDM naar een ander monument van het Belgische voetbal te trekken, aarzelde ik dan ook geen seconde.” Guy zou er tot op zijn 40eactief blijven, en zelfs een jaar als trainer optreden. “Maar die rol was niet weggelegd voor mij.

Vrij snel maakt de international de overstap naar het beroep van makelaar en richt zijn bedrijfje Cherry Sports op, waar hij onder andere de belangen verdedigt van Simon Mignolet, Benito Raman en enkele andere Standard-jongeren. “Het is een bijzondere wereld waar regels door sommigen met de voeten betreden worden, maar ik geniet ervan om jongens te begeleiden, ze sterker te maken en mijn ervaring door te geven.

Over het algemeen bekeken ben ik wel tevreden met mijn carrière, maar er had veel meer in gezeten indien iemand toen niet een domme beslissing had genomen. Standard was op dat moment Europese top en wij hadden doen een droomelftal. Wie weet hoe mijn carrière toen had kunnen lopen. Ik ben wel blij met mijn nominatie tot de Hall of Fame. Ik heb altijd heel veel respect gevoeld van de supporters, en denk ze nooit te hebben ontgoocheld met mijn persoonlijke prestaties en mijn rol als kapitein gedurende jaren. Ik hoop dat Venanzi de club snel terug op de rails krijgt door de juiste investeringen te doen en geduld uit te oefenen.

Geboorte: 25 december 1957, te Tongeren
Nationaliteit:
België
Positie: Offensieve middenvelder
Aangesloten bij Standard : 13 juni 1972 – 30 juni 1991
Trofeeën met Standard: 2x Kampioen (1982, 1983), 1x Beker van België (1981), 2x Supercup (1981, 1982)
Internationale selecties / doelpunten : 17 / 0

Carrière

Jeugdopleiding

1972 – 1978

Royal Standard Club Liégeois

A-kern

1977 – 1978
1978 – 1991
1991 – 1992
1992 – 1998

R. Stade Waremmien F.C. (prêt)
Royal Standard de Liège
K.F.C. Germinal Ekeren (3530)
R.W.D.M. (47)

Trainer

1997 – 1998

R.W.D.M. (47)

Statististieken

Wedstrijden

Belgisch kampioenschap
Beker van België
Ligabeker
Europees

371
65
5
30

Doelpunten

Belgisch kampioenschap
Beker van België
Ligabeker
Europees

71
13
0
7