Jean Mathonet

Kapitein van de eerste generatie die Europese successen boekte, was Jean Mathonet één van de grondleggers van het mythische Standard. De stijlvolle middenvelder dirigeerde het elftal naar haar eerste successen met ondermeer winst van de Beker van België, een landstitel alsook een fantastische Europese campagne. Mathonet is met meer dan 500 wedstrijden op zijn teller, waarvan 374 officiële, zonder twijfel één van de eerste naoorlogse sterren op Sclessin.

Vandaag staan de supporters op de banken voor virtuozen zoals Axel Witsel. Spelers die met inzicht en flair het spel van de Rouches naar een hoger niveau tilden en alles zo simpel doen lijken. Het zijn begenadigde spelers die met een verrassende pass ganse verdedigingen kunnen openrijten en orde brengen in chaos.

Eén van de spelers die dit  als eerste deed was dus onze nieuwe legende, Jean Mathonet. De stijlvolle speler kwam in de periode 1945-1960 maar liefst 374 keer uit in officieel verband voor de Rouches. Jean was bijzonder polyvalent maar een vooral zeer benadigd en succesvol middenvelder.

Beginnen deed hij echter als diepe spits in een driemansvoorhoede met ondermeer Fernand Blaise en Franz Carlier en toonde hij zich dodelijk efficiënt. Zo was Jean één van de weinige Rouches in de ganse geschiedenis die het schopte tot topschutter in de Belgische competitie. Inderdaad, tijdens het seizoen 1955-1956 scoorde hij zo in 30 competitiewedstrijden maar liefst 26 keer. Wegens zijn spelinzicht en omdat hij ook niet beroerd was om zich te schikken in een rol als aangever, zakte hij nadien terug tot middenvelder – de toen zogenaamde positie van ‘binnen links’ –  en drukte hij nog meer dan ooit zijn stempel op de ploeg als dirigent.

Wat weinigen echter weten is dat Jean ook een zeer sterk doelman was. Het hoogtepunt kwam er tijdens de derby tegen RFC Liégeois wanneer doelman Boogaerts geblesseerd uitviel.  « Hij speelde een beresterke wedstrijd, en met enkele knappe reddingen zorgde hij op z’n eentje voor een belangrijke 2:1 overwinning tegen de buren uit Rocourt. », klonk het bij de Rouches in koor na de match. Dat goed keepen zat wel in de familie. Zijn broer Nicolas Mathonet was doelman en schopte het ook tot de eerste afdeling met Tilleur F.C.. Op 22 september 1957 stonden beide broers tegenover elkaar, en wonnen de Rouches – ondanks een prima partij van borer Nicolas, met 4:1 cijfers. Jean scoorde echter niet.

Jean was toen al levende legende op Sclessin als kapitein van de generatie die zorgde voor de eerste bekerwinst in 1954 – tegen Racing Club Malinois (1) – en vooral van het elftal dat in 1958 de eerste titel behaalde met coach André Riou (2). Jean zou uiteindelijk niet minder dan 138 officiële doelpunten scoren voor de Rouches in de Belgische competitie en zo op het podium eindigen als derde beste doelschutter ooit, na legende Jean Capelle  en François Ledent. Roger Petit, algemeen secretaris en André Riou, coach, hadden toen een zo goed als volledig Luiks elftal samengesteld, met enkele toppers zoals Popeye Piters, Givard, Paeschen, Houf, Thellin en natuurlijk Jean Mathonet.

Het stond dan ook in de sterren geschreven dat de jonge Mathonet, geboren op 6 oktober 1925 in Herve nabij Verviers, een carrière zou maken in het voetbal. Gebeten door de sport, was hij elk vrij moment van de dag aan het voetballen met de vrienden op het plaatselijke pleintje wanneer hij op een bepaald moment wordt opgemerkt door Théodore Léonard (44m/3d), die op dat moment uitkwam voor het eerste elftal van de Rouches. Het duurde dan ook niet lang eer de 13-jarige Jean in 1938 zijn eerste aansluitingskaart tekent op Sclessin.

Het uitbreken van WOII gooit echter roet in het eten. Met het Duitse gevaar schuilend achter elke hoek, wil pa Mathonet zijn zoon niet alleen achterlaten met als gevolg dat de jonge Jean elke dag mee de mijn afdaalt in de Charbonnage Réunis de la Minerie in Battice. Het zou hem tekenen voor de rest van zijn leven.

Tijdens de oorlog lag de officiële competitie logischerwijs stil, en kreeg Mathonet de toestemming om bij de lokale clubs van Herve en later Melen-Micheroux de conditie te onderhouden. Wanneer de officiële competitie uiteindelijk hervat voor het seizoen 1945-1946 keert de jonge spits terug naar Sclessin, om op 20-jarige leeftijd te debuteren in het elftal van trainer Marcelin Waroux tegen Boom. Alhoewel het naoorlogse Standard het sportief bijzonder lastig had maakte Jean een sterk debuut : « Het is duidelijk dat de jonge debutant van de Rouches bulkt van talent. » , titel Les Sports. En ook de wedstrijden erna blijven de lovende commentaren komen. Met als persoonlijk hoogtepunt tijdens die eerste weken de hattrick tegen Berchem Sport.

Als internationaal kreeg hij, zoals wel vaak met Rouches, te weinig kansen bij de Rode Duivels. Ondanks zijn sterke periode op Sclessin moest hij het te vaak afleggen tegen Vic Mees, Pol Anoul en Rik Coppens, waardoor zijn teller dan ook bleef steken op slechts 13 wedstrijden waarin hij nooit tot scoren kwam.

Nochtans schitterde hij elke week voor de Rouches, met als één van de vele hoogtepunten het Europese debuut van de Rouches in 1958 waar Jean Mathonet één van de grondleggers werd van de mythe van Standard. Onder zijn leiding wonnen de Rouches als eerste Belgische club een wedstrijd in Europees verband, en zette het gevestigde waardes zoals Hearts en Sporting Lissabon opzij om uiteindelijk te stranden in de memorabele wedstrijd tegen het toen oppermachtige Stade Reims.

Ondanks de uitschakelijk kreeg de reputatie van Standard een enorme boost. Van toen af werden de Rouches door alle Europese tenoren uitgenodigd voor oefenwedstrijden en tornooien, gaande van Barcelona, over AC Milan tot Real Madrid. Een reputatie die tot op de dag van vandaag nog stand houdt.

Jean verliet ons in 2004. Het ga je goed legende.

 

(1) Onder leiding van André Riou won Standard met 3:1 cijfers tegen Racing Club Malinois. De Franse coach bracht volgend elftal tussen de lijnen : Toussaint Nicolay, Joseph Happart, Raymond Vandormael, Henri Thellin, Jean Mathonet, Edgard Mathot, Sébastien Jacquemyns, Joseph Givard, Fernand Blaise, Denis Houf en Jean Jadot. Voor 12.000 supporters scoorde Sébastien Jacquemyns, Joseph Givard en Fernand Blaise voor de Rouches.

(2) Op 11 mei 1958 speelden de Rouches 0:0 gelijk op Het Rooi in Berchem. Een puntje dat volstond voor de troepen van Jean Mathonet om de eerste landstitels mee naar Luik te nemen. Ook hier nog steeds onder leiding van André Riou, die toen de volgend elf de wei instuurde : Toussaint Nicolay, Joseph Happart, Maurice Bolsée, Henri Thellin, Gilbert Marnette, Jean Mathonet, André Piters, Joseph Givard, Denis Houf, Marcel Paeschen en Jean Jadot.

 

© Marc Coudijzer – Oktober 2019

Geboorte: 6 oktober 1925, te Herve
Overlijden: 1 juni 2004, te Luik
Nationaliteit: België
Positie: Middenvelder
Aangesloten bij Standard: 13 augustus 1938 – 24 mei 1960
Trofeeën met Standard: 1x Kampioen van België (1958), 1x Beker van België (1954)
Internationale selectie / doelpunten:  13 / 0