Marc Wilmots

icon-matches

164

Wedstrijden

icon-minutes

14.101

Minuten

icon-ball

81

Doelpunten

icon-cup

1

Trofee

« Standard, dat is de club van mijn hart die me zoveel heeft gegeven en die me steeds heeft gesteund. Zelfs in 1994 nadat ik stopte bij de nationale ploeg, en het publiek is er altijd fantastisch geweest…. »

– Marc Wilmots

 

Marc Wilmots: De furie van de stier

Toen de voetbalfeeën op 22 februari 1969 in het ziekenhuis van Jodoigne op de wieg van de kleine Marc Wilmots leunden, vergaten ze niet om de vakjes “karakter en zelfopoffering” aan te vinken voor de jongste van deze Waalsbrabantse landbouwersfamilie. Vanaf zijn elfde sluit Marc zich aan bij de plaatselijke club, Sporting Club Jodoignois, waar hij zich in zijn sas voelt in de kleine rechthoek en fysisch al snel het verschil kan maken.

Jonge profvoetballer van het jaar in 1990
Op 16-jarige leeftijd maakt hij zijn debuut voor Sint-Truiden, actief in tweede klasse. Met zijn aanvalspartner Stef Agten ligt hij mee aan de basis voor de landstitel in 1987 voor de Kanaries met de bijhorende promotie naar eerste, en een individuele bekroning als topschutter. Hij sluit zich daarna aan bij de beste Belgische club van dat moment, het K.V. Mechelen van voorzitter John Cordier met aan het hoofd coach Aad De Mos. De Nederlander kan ondermeer beroep doen op Preud’homme, Clijsters, Koeman, Ohana, Den Boer, Rutjes en Emmers, en won eerder de Beker der Bekerwinnaars (1:0 tegen Ajax in Straatsburg, en de laatste winnaar van een Europese titel).

Op amper 19-jarige leeftijd ontdekte de “Stier uit Dongelberg” het hoogste niveau (29 wedstrijden, 4 goals) in een team dat logischerwijs de Belgische kampioenstitel behaalde, met voor Wilmots wederom een individuele prijs als beste Jonge Profvoetballer van het Jaar.

Het daaropvolgende seizoen verraste Malinwa het land met heroïsche kwartfinale in de Champions League tegen het geweldige AC Milan van de Nederlanders Gullit, Van Basten en Rijkaard. Een 0-0 op de Heizel gevolgd door een 0-0 op San Siro met Michel Preud’homme in uitzonderlijke doen en die zijn team – inmiddels versterkt met Philippe Albert en Johnny Bosman onder… Fi Van Hoof – naar de verlengingen sleepte.

De beslissing valt aan het begin van de tweede helft wanneer Tassotti, uit buitenspel, aan de waakzaamheid van het Duitse scheidsrechterstrio ontsnapt om Marco Van Basten te bedienen. Mechelen, na de uitsluiting van Lei Clijsters op het einde van de reguliere speeltijd met tien, hangt in de touwen. Het heeft geen zin meer om over een schandaal te spreken… De naam van de scheidsrechter? Kurt Röthlisberger die de Rode Duivels – opnieuw met Wilmots – helaas op hun weg naar de knock-outfase van het WK 1994 in de Verenigde Staten terug zullen tegenkomen met een geweigerde penalty op  de doorgebroken Josip Weber.

Maar de tijd voor de grote keuze in zijn carrière is aangebroken voor “Willie” en zijn gezin. De transfer naar Standard was voor Marc Wilmots onafwendbaar. Met een verwachtte transfersom van 75 miljoen BEF, waarvan de helft naar de familie Wilmots gaat, toonde de vader van Wilmots zich een uitermate goed onderhandelaar. André Duchêne bindt in en ‘biedt’ de supporters met dé Waalse aanvaller zo een symbooltransfer aan. Wilmots zou zijn vijf jaar op Sclessin samenvatten met 67 doelpunten in 136 competitieduels, met in zijn eerste seizoen een kwalificatie voor Europees voetbal.

Hoogdag: 6 goals in 48 minuten
Tijdens het seizoen 1992/1993, aan het begin van de winter, is Standard in de race voor de dubbel. Het team dat toen door Arie Haan werd gecoacht, produceerde misschien wel het beste voetbal van de afgelopen dertig jaar. Maar in twee fases, die als oneerlijk kunnen worden omschreven, komt de prachtige machine tot stilstand.

Eerst in de 16e finale van de UEFA Cup tegen Auxerre op 24 november. De spelers leveren gedurende meer dan een uur de complete prestatie af. Een 2-0 voorsprong is dan ook totaal niet verrassend of onterecht. Guy Roux weet zelf nog steeds niet hoe hij, in een dol laatste kwartier, uit de hel is gekomen met een zeer gelukkige 2-2 eindstand.

In de competitie vormt de komst van Anderlecht naar Sclessin op 29 november een echte topper. De Luikenaars domineren de wedstrijd, maar scoren slechts één doelpunt. Op een aanval van de Rouches komt Peter Maes, auteur van vier of vijf beslissende interventies, uit zijn rechthoek en knalt de bal willekeurig naar voor en vindt Danny Boffin, die vreemd genoeg alleen staat aan de rechterkant van de Luikse rechthoek om vervolgens Vossen te bedienen die Bodart  het nakijken geeft.

En tot slot, op 8 december, in het Abbé-Deschamps-stadion, kwam er een einde aan het Europese avontuur na een lange weerstand vanuit Luikse hoek – het duurde tot de 70e minuut vooraleer de Franse spits Dutuel Gilbert Bodart verschalkte, tien minuten na de uitsluiting van Regis Genaux. Marc Wilmots zou pas op het einde van de wedstrijd (87eminuut) de eer zal redden (2-1) tegen de Fransen die uiteindelijk slechts gestopt worden in de halve finale tegen Borussia Dortmund.

Op 30 april noteerde Sclessin een zotte 8-4 tegen AA Gent… met zes doelpunten van Marc Wilmots in de 6e (1-0), 36e (3-1), 39e (4-1), 42e (5-1) , 46e (6-1) en 55e minuut (7-2). De andere (vergeten) doelpuntenmakers van de dag: Henk Vos (12e, 2-0) en Roberto Bisconti (85e, 8-4). « Je beseft het niet echt wanneer je op het veld staat. Je ziet de bal, en je wilt gewoonweg scoren. Nu is een hattrick scoren in 6 minuten wel heel aangenaam…» Standard eindigt uiteindelijk als runner-up, op 13 punten (!) van Anderlecht (58 punten).

Gelukkig lachte de Beker de Luikenaars eindelijk toe. Na driemaal gefaald te hebben in de finale (1984 tegen AA Gent, in 1988 en 1989 tegen Anderlecht), knoopt Standard voor het eerst sinds 1981 (nvdr. een briljante 4-0 tegen Lokeren met de armada van Ernst Happel) terug aan met winst. De tegenstander? Charleroi, dat Anderlecht net drie keer versloeg in tien dagen tijd (1-2 en 3-2 in de beker; 1-2 in de competitie) en op het punt staat de tweede finale in hun geschiedenis te spelen, na die van 1979 verloren te hebben van Beveren.

De plaats? Het Vanden Stock-stadion, het stadion van de ‘vijand’.  Op 6 juni is het bakken in Brussel. De brandweer moet tussenkomen om het publiek te drenken met hun pompen, de wedstrijdbal wordt gedropt per… helikopter door een zekere Jean-Michel Saive, kersvers vice-wereldkampioen tafeltennis.

Het spel? Een bittere, gespannen strijd. Want terwijl Charleroi vertrekt als favoriet na hun knappe prestaties, is het Standard dat de inzet van de grote dagen toont. Arie Haan start met Bodart; Genaux, Dinga, Rednic, Cruz, Hellers, Pister, Léonard, Van Rooy, Wilmots en Vos. Diezelfde Vos (55e) en Léonard (63e) bezegelen het lot van de wedstrijd. Charleroi – zelfs tot in de 21e eeuw – loopt nog steeds achter zijn eerste trofee in zijn geschiedenis terwijl de Vurige Stede in Luik in vuur en vlam staat.

« Het is tien jaar geleden dat de club nog iets won. », vertrouwt Wilmots de journalisten toe. « Na de Affaire werd er jaren achter een prijs gelopen zodat we nu eindelijk die frustratie van ons af kunnen gooien. Er liep altijd wel iets mis in de tocht naar nieuwe successen. » De terugkeer naar Luik zal onvergetelijk zijn: « Sommigen hebben hun bed al drie dagen niet gezien. We hebben zelfs een helikoptervlucht door de stad gemaakt…

De bekerwinst is het hoogtepunt onder het bestuur van Wauters-Duchêne. Getorpedeerd door de sportieve zelfmoord van Roger Petit en zijn beroemde notitieboekjes, staat de club op de rand van de afgrond, zowel sportief als economisch. De club slaagt erin te investeren in bakstenen door in drie fases tribune 1 (1985), tribune 2 (1992) en tribune 3 (1999) te renoveren tot de huidige configuratie van ongeveer 30.000 zitplaatsen.

Jongeren krijgen hun kans en Genaux, Léonard, Goossens, Bisconti en Ernst worden direct voor hun verantwoordelijkheden geplaatst naast de trouwe luitenanten van de club, Gilbert Bodart en Guy Hellers. Met versterkingen als Cruz, Van Rooy, Demol, Pister en Rednic vindt het team zijn kleur terug op het veld. Maar, het mist regelmaat. In staat tot de fijnste sportieve prestaties, maar ook tot historische vernederingen zoals de 0-7 tegen Arsenal , amper vijf maanden na de bekerwinst.

De komst van Robert Waseige wakkert de race om hoop weer aan. Gekleed in het … groen weerlegt het elftal alle voorspellingen en strijdt het om de titel in Anderlecht tot op de 32e speeldag. Die zondag 30 april 1995 trekken de Rouches met één punt voorsprong naar Brussel.  Het scenario? Wreed, oneerlijk en nog steeds controversieel met in volgorde: het doelpunt van Degryse, de uitsluiting van Filip De Wilde na de tackle op Dinga, de gelijkmaker van Michael Goossens en de slag van Graeme Rutjes op het einde van de eerste helft. Met 11 tegen 10 kon Standard tevreden zijn met een gelijkspel. Marc Wilmots maakt de 2-2 maar de vlag van de grensrechter gaat heel (te?) snel de hoogte in. Scheidsrechter Frans Van den Wijngaert verklaart later zelf: « Terugkijkend naar de beelden was het doelpunt waarschijnlijk terecht, maar ik vertrouwde volledig op mijn grensrechter… »

Het historische geluk van de Luikenaars is voorbij. Het zal nog dertien lange jaren duren vooraleer de titel van Belgisch kampioen Sclessin opnieuw bedwelmt. Marc Wilmots analyseert de uitleg met zijn gebruikelijke nuchterheid: « Om de titel te winnen, moet je natuurlijk consistent zijn, maar je moet ook minstens één keer een topwedstrijd winnen. We slaagden er niet in om te winnen in de heenwedstrijd, terwijl we in Brugge werden verslagen. »

Een historisch seizoen dat uiteindelijk afgerond wordt met de individuele titel van topscorer voor de Australiër Auréllio Vidmar met 22 doelpunten. De zevende Standardman na Lucien Fabry (28 goals in 1926/27), Jean Mathonet (26 goals in 1955/56), Roger Claessen (20 goals in 1967/68), Antal Nagy (20 goals in 1968/69), Erwin Kostedde (26 goals in 1970/71) en Harald Nickel (22 goals in 1977/78). Maar de Australische kangoeroe blijft tot op de dag van vandaag nog wel steeds de… laatste winnaar van die individuele trofee!

De legende van “het vechtend varken”
Ondanks een seizoen met 14 doelpunten in de competitie, vindt Wilmots dat het tijd is om andere oorden op te zoeken. De aantrekkingskracht van de Bundesliga is overweldigend en doet hem uiteindelijk naar Schalke 04 trekken. Een (kleine) cheque van 120 miljoen BF en de man uit Jodoigne arriveert  in Gelsenkirchen om vanaf zijn eerste seizoen een eeuwige legende te worden. Het is een doelpunt van Marc Wilmots dat er onder andere voor zorgt dat Schalke de UEFA Cup wint, de eerste en enige Europese trofee in hun geschiedenis.

In de heenwedstrijd van de finale was hij het die het fort van Inter Milan opblies met een formidabele trap vanop 25 meter die Gianluigi Pagliuca aan de grond genageld deed staan. Bij de terugkeer naar Meazza was de verdediging van Schalke tot de 88e minuut heroïsch. 1-0 en verlengingen waarin de Duitsers weinig kans worden toegeschreven tegenover 81.500 toeschouwers waaronder nochtans … 20.000 Duitsers! Maar de Duitse muur houdt stand: « Met een gemiddelde leeftijd van 30 jaar stond de ervaring aan onze kant. Plus de kleine verplichte geluksfactor. Er stond geschreven dat ik de laatste penalty zou moeten trappen… » En zo krijgt Wilmots zijn bijnaam “Kampfsshwein” (“vechtend varken”) dat nog aan hem verbonden is in de Ruhr-streek.

Zes seizoenen van gedeeld geluk (1996-2000 gevolgd door 2001-2003) met een jaartje ontrouw tussenin met Girondins de Bordeaux, waar hij in het seizoen 2000/2001 zo’n 10 doelpunten maakt in 35 wedstrijden. Voor Wilmots was het ook liefde op het eerste gezicht met de mooie wijnstreek, en tot op de dag vandaag trekt hij er geregeld naartoe op zoek naar rust. Een sportieve carrière vol zwier en energie gekenmerkt door de ongelooflijke opeenvolging van operaties: meniscus, knieën, ligamenten, schouder, voet en de vijftiende en als meeste recente, de achillespees dit voorjaar tijdens het tennissen met zijn kinderen!

En aan dit alles moeten we natuurlijk het nationale team toevoegen waar Guy Thys hem zijn eerste selectie aanbiedt op 26 mei 1990 tegen Roemenië (2-2) en hem meeneemt naar het WK 1990 in Italië waar hij op de bank blijft tijdens het tornooi waar David Platt de Rode Duivels huiswaarts stuurt in de 120e minuut. Een relatie met de Duivels die soms delicaat is, soms ietwat verhit en vaak op onbegrip stuit wanneer het nationale team Weber, Strupar, Vidovic of Luis Oliveira naturaliseert.

Op het WK 1994 bood Paul Van Himst hem zijn kans aan in de derde kwalificatiewedstrijd tegen Saoedi-Arabië. Door een samenloop van omstandigheden onthouden we vooral de nederlaag (0-1 na een ongelooflijke solo van Al Owairan) die vervolgens de nationale ploeg naar Chicago stuurt voor een explosieve achtste finale tegen de Duitse Mansschaft die we in bizarre arbitrageomstandigheden zullen verliezen. Toen al… Vernederd en overstuur nam Wilmots vervolgens afstand van het nationale team om zich volledig te wijden aan… Standard, wat hem een ​​goed gevoel gaf.

De woede zal tweeënhalf jaar duren, het moment dat Wilfried Van Moer, de opvolger van Van Himst, hem kon overtuigen terug te keren. Een 0-3 nederlaag zou de Kleine Generaal echter snel fataal worden, waarna hij opgevolgd wordt door Georges Leekens. Voor Marc wordt het hoofdstuk van de Rode Duivels er uiteindelijk eentje met 28 goals in 70 selecties met als apotheose het WK 2002 waar de Jamaicaanse scheidsrechter Prendergast de terechte 1-0 via Wilmots ontneemd om zo de Brazilianen door te laten in het tornooi dat ze voor de vijfde keer zouden winnen.

« Het was Robert Waseige die me overtuigde om naar Japan te gaan. Na vijf weken zonder competitie neemt hij me mee naar Praag voor de beslissende wedstrijd in Tsjechië. We hebben een doelpunt voorsprong, ik val in met nog een half uur te gaan en scoor de 0-1 op penalty. Diezelfde avond ronden we ons pact af. Hij neemt me mee maar geeft me carte blanche om me terdege voor te bereiden. Op 33-jarige leeftijd is dit mijn grootste voldoening. Ik passeerde op dat moment reeds dertien keer in de operatiekamer. Ik ging naar het WK met een heldere geest. Ik wist dat het daarna voorbij was. De laatste wedstrijd om ons te kwalificeren tegen Rusland was gewoon perfect. De stemming was fantastisch, de persrecensenten verenigden ons als nooit tevoren. Op deze manier mijn internationale carrière afronden bij de Duivels blijft schitterend al zullen we natuurlijk nooit weten of we deze 1-0 tegen Brazilië hadden weten vast te houden…

Daarbij krijgt de aanvoerder van de Duivels een plaats in de All-Star XI van het WK 2002, de prijs van Nationale Sportverdienste en van de ongetwijfeld ongemakkelijke FIFA, de Fairplay-prijs. Op deze golf van populaire erkenning reageerde hij positief op de oproep van zijn vriend Louis Michel om zich kandidaat te stellen voor de nationale verkiezingen en, onder de vlag van de MR, senator te worden.

De beste coach van de Duivels voor Martinez
Vervolgens begint hij aan zijn eerste ervaring als coach – hij studeerde af aan de prestigieuze school in Keulen – bij Schalke 04, waar zijn team een ​​slechte periode doormaakt. Vier nederlagen in acht wedstrijden maken een einde aan de positie bij zijn club en die van zijn vriend Rudi Assauer, de almachtige manager met de dikke sigaar van Gelsenkirchen.

In 2004 probeerde hij het opnieuw, ditmaal bij Sint-Truiden, maar zonder succes. Met 13 nederlagen in 24 wedstrijden loopt ook dit avontuur faliekant af.

In de zomer van 2005 beëindigde hij zijn politiek mandaat, omdat hij vond dat hij te weinig bewegingsvrijheid had om impact te hebben en zijn salaris te rechtvaardigen. Het Senaatsbureau wijst dit verzoek af omdat de verantwoordelijkheid en de waardigheid van algemene verkiezingen verder gaan dan een salariskwestie. Trouw aan zijn overtuigingen zal hij daarom een salaris blijven ontvangen … dat hij zal uitdelen aan goede doelen.

Op 20 september 2009 wordt Marc aangekondigd als assistent van de Nederlander Dick Advocaat bij de Rode Duivels. Een half jaar later verlaat de Nederlander echter het nationale elftal in ruil voor Russische roebels. De Belgische Bond vertrouwt er aanvankelijk op dat Georges Leekens hoofdtrainer zou worden met Willie aan zijn zijde. Maar de geschiedenis herhaalt zich en de KBVB ziet Leekens halsoverkop vertrekken naar Club Brugge. Wilmots wordt daarna definitief bondscoach en in één jaar tijd veranderen de Duivels van niveau, met speelvreugde, ambities en een kwalificatie voor het WK in Brazilië in 2014, twaalf jaar na de editie in Japan en Zuid-Korea. De uitschakeling in de kwartfinales door Argentinië (0-1) is slechts een addertje onder het gras in het vertrouwenscontract tussen hem en het Belgische voetbal. Hij wordt gecrediteerd met, en we citeren een opmerking uit die tijd: “hij heeft het land terug verenigd en een ziel gegeven aan het team… ”

Het was toen dat de doorbraak plaats vond van Hazard, De Bruyne en Courtois. Een jaar later werden de Rode Duivels uitgeroepen tot “Nummer 1 op de officiële FIFA-ranglijst“. Beste natie ter wereld. Welnu, anno 2021 weten we nog steeds dat dit niets garandeert…

Euro 2016 in Frankrijk wekt hoge verwachtingen. België kan met zijn gloednieuwe status een plek als favoriet claimen. Een nederlaag tegen Italië (0-2), overtuigende successen tegen Ierland, Zweden en Hongarije brachten de Belgen tot in de kwartfinales tegen Wales. Het snelle doelpunt van Naingollan brengt de duivels in een baan om de aarde, maar de verdediging barst snel door drie goals en een uitschakeling – lang niet zo pijnlijk als de halve finale op het WK 2018 in Rusland tegen Frankrijk waarbij vele perswaarnemers en Nederlandstalige journalisten vergeten dat er die dag gespeeld werd zonder Kompany, Engels, Lombaerts en Boyata.

Een openbare lynchpartij, een ommezwaai bij de Belgische voetbalbond – Wilmots presenteert vervolgens met 66,67% overwinningen de beste cijfers als coach bij de Duivels – zijn hoofd rolt aan de voet van het schavot om plaats te maken voor Roberto Martinez, een Spaanse coach die zijn tanden stuk brak in Engeland.

Marc Wilmots krabbelt op 1 april 2017 snel terug op in Ivoorkust, waar de niet-kwalificatie voor het WK 2018 in Rusland hem logischerwijs fataal wordt.

In mei 2019 vinden we hem in … Iran waar hij na een half jaar de deur dichtslaat wegens het niet nakomen van contractuele verplichtingen terwijl het WK in Qatar in 2022 op komst is. De FIFA kent hem 6 miljoen euro schadevergoeding toe.

Dit najaar wordt een nieuw hoofdstuk geschreven wanneer Wilmots aangesteld wordt als coach van Raja Club Atletic Casablanca, de populairste club van Afrika volgens de Spaanse krant Marca. Een gigantische uitdaging voor de Rode Duivel – vergezeld van Luigi Pieroni en Patrick De Wilde – die het wantrouwen wekt van lokale journalisten met vooral het hoogste salaris van alle trainers in de competitie (40.000 dollar per maand) als struikelblok: “Er is een echt project op lange termijn. Ik wil deel uitmaken van het DNA van de club met een snel en vloeiend spel…” Een club waar met Jean Thissen in 1994 en Walter Meeuws in 2002 al twee voormalige Standardmen passeerden.

Vandaag kan hij terugkijken op zijn carrière: « Ik heb geen spijt. Ik zou alles precies op dezelfde manier doen. Ik heb altijd de controle gehad over mijn keuzes, die altijd waren afgestemd op mijn mentaliteit en mijn sportieve kwaliteiten. Men voorspelde me aan afgang van formaat toen ik in Schalke arriveerde en het eerste jaar wonnen we de UEFA Cup. Ik maak altijd gebruik van de dieptepunten om nog hoger te klimmen …  » Voorbij zijn de dagen dat we Willie zagen op zijn tractor op de familieboerderij in Dongelberg en die ons toen vertelde “de vader weer een handje te helpen” tussen twee pre-trainingssessies door.”

Getrouwd met advocate Katrien Lambeets, dochter van voormalig STVV-voorzitter, sinds juni 1996, is Marc de gelukkige vader van twee profvoetballers (Marten en Reno) en een dochter (Athena-Lena).

(c) Christian Raspiller – décembre 2021

Geboortedatum: 22 februari 1969, in Lathuy
Nationaliteit:
België
Positie:
Aanvaller
Aansluiting bij Standard:
 1 juli 1991 – 25 juni 1996
Trofeeën met Standard:
1x Beker van België (1993)
Internationale wedstrijden / goals :
  70 / 29

Carrière

Jeugdopleiding

1979 – 1983
1983 – 1987

R.S.C. Jodoignois (199)
K. Sint-Truidense V.V. (373)

A-kern

1987 – 1988
1988 – 1991
1991 – 1996
1996 – 2000
2000 – 2001
2001 – 2003

K. Sint-Truidense V.V. (373)
K.V. Mechelen (25)
Royal Standard de Liège (16)
F.C. Gelsenkirchen Schalke 04 (DUI)
Girondins de Bordeaux (FRA)
F.C. Gelsenkirchen Schalke 04 (DUI)

Statistieken

Wedstrijden

Belgisch kampioenschap
Beker van België
Ligabeker
Europees

136
18

10

Doelpunten

Belgisch kampioenschap
Beker van België
Ligabeker
Europees

67
9

5